Zwijg, verdrink je denken
Sluit je zwervende ogen
En adem niet
Te luid
Hij komt, de grauwe mist van gisteren
Hij ruikt aan je hand en zet je radio af
Je ligt ontspannen neer
Maar je rug is gloeiend heet
Je wil niet mee
Je wil blijven schilderen of kreunen of maakt niet uit
Je citeert films die iedereen kent
Het zachte grommen leidt je af
En draait je om
Steeds weer
Je pupillen vergroten verkleinen vergroten
Dus je klikt de lamp uit
Hij maakt de riem om je middel los
Maar je merkt het niet
Je zeurt een beetje zonder te weten waarom
De meeste boeken die je leest zijn rotzooi
Zwijg, het heeft geen zin meer
En niemand wil het horen