duizend dreunen in mijn geest
verborgen zoen die niemand leest
kruisen dragen, lijden vragen
gelukkig maar één dag geweest

waterloop of vurengloed
in lucht verstikt mijn stem voorgoed
vergoten traan, gebroken maan
de aarde die haar kind ontmoet

in dood is al wat leeft gelijk
verdacht verstild buiten bereik
vergeten pijn, gelach verdwijn
een overwinning voor het hemelrijk

en ik de nar die elk verblijdt
zich van de geselkap bevrijdt
de tijd staat stil, verdoofd mijn wil
mijn einde nu en voor altijd