we staan gewoon we doen niks
kon dat maar
je zegt dat je genoeg hebt van iets maar ik begrijp niet goed van wat
of ik luister niet graag naar je dat kan ook
je woorden die van mij vertrokken vinden steeds vaker hun eigen leegte
net als de straat waarin we kijken naar de gordijnen en de deuren
en er moet iets gebeuren
en er moet snel iets gebeuren
en je staart je staat je staart je staat je staat
ha!
ik wist wel dat je ons niet kon bevrijden
laat mij maar ik doe het wel
ja? ja alweer
opgepast het is hier glad
dus als je eindelijk niet meer staat en staart en gaat en straat
let op dat je niet valt