Liefde is blind
zei ze en
kuste naast zijn lippen
misselijk
van de vlinders in haar buik
Hij lachte schater
begroef toen zijn gezicht
in haar rode jurk
levend
het spartelde niet tegen
Maar wanneer de zomer kwam
die voor een keer niet zonnig was
verwelkten de bloemen
vergingen de schepen
in kunnen we vrienden blijven
En hoewel ze
de wereld aan konden
dàt
konden ze niet